Herstel kwam precies op het juiste moment.
Na een jaar thuis kwamen de grijze, grauwe wintermaanden. En het is geen geheim dat dat niet mijn favoriete periode van het jaar is.
Waar de mist buiten meer werd, trok deze in mijn hoofd langzaam op. De dagen werden korter, maar de uren dat ik iets kon doen werden meer. Ik doe weer kleine dingen, die eerder onmogelijk leken. Er ontstaat weer ruimte voor nieuwe plannen. En het lukt zelfs om alles weer een beetje ‘op een rijtje’ te krijgen.
(Wie had dat, ook voor mijn ‘ziek’ zijn, ooit bij mij verwacht..😜)
Het gaat langzaam. Maar dat ik juist in de donkerste periode van het jaar meer energie en kracht voel dan in de lichte zomermaanden hiervoor, is een welkome verrassing.
Juist deze kleine veranderingen geven grote hoop. Het geeft vertrouwen dat alles uiteindelijk toch beter wordt, dat er een mooie toekomst wacht. En dat ik eindelijk een deel van mijn werk en leven weer kan oppakken.
Wat ik je hiermee wil zeggen? Dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Ik denk, dat het belangrijk is om juist de kleine dingen te blijven zien. En dat zelfs in het donker er nieuw licht kan zijn.
(Dit wil trouwens niet zeggen dat ik alweer helemaal ‘terug’ ben. Nog lang niet, helaas. De laatste twee weken gaan zelfs weer wat minder, maar over de lange termijn bekeken gaat het beter dan eerder. De balans houden blijft een beetje een zoektocht.)
