In de categorie ‘gelezen en geleerd’ ga ik dieper op een onderwerp in. Meestal naar aanleiding van iets wat ik gelezen heb. Ik doe onderzoek, denk erover na en probeer er een les uit te halen voor mijn eigen leven. Nog niet eerder gebruikte ik daarvoor de Bijbel als uitgangspunt.
Gastvrijheid kent twee richtingen. Als uitnodiging, om te ontvangen; en aan de andere kant de verantwoordelijkheid om te geven. Voor wie stel jij je huis open, deze kerst en daarna?
In Bethlehem was geen plaats. Er was geen warme kamer die plek bood voor een stel die daar dringend naar op zoek was. Geen welkom in ons huis, we zullen je helpen. Geen hartelijke ontvangst.
Hebben wij plaats? Maken wij ruimte? Ook voor de vreemdeling die onverwachts aan klopt, voor die mensen, dat ene stel die we liever op afstand houden?
Abraham zag drie vreemdelingen en zette zijn tent open. Hij gaf ze te eten, te drinken, zonder te weten wie ze waren. Geen voorwaarden, geen uitleg.
Want Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven; Ik had dorst en u hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling en u hebt Mij gastvrij onthaald. Ik was naakt en u hebt Mij gekleed; Ik ben ziek geweest en u hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis en u bent bij Mij gekomen.
Misschien staat onze deur inderdaad wel open, net als bij Abraham. Maar als we dan iets dieper gaan: is dat ook onvoorwaardelijk of stellen we – bewust of onbewust – toch voorwaarden? Iets als ‘je mag komen, maar laat de troep wel bij de achterdeur staan’.
Die vieze (modder)schoenen, dat gedoe op het werk, gezeur over kleine dingen: laat dat maar achterwege. Trek je mooiste kleren aan, zet je leukste gezicht op en laat je van je beste kant zien. Is dat hoe wij onze kerst vieren?
Brené Brown schrijf daarover:
‘We weten precies wat we moeten doen om goedgekeurd en geaccepteerd te worden. We weten wat we moeten aantrekken, waarover we moeten praten, hoe we mensen blij kunnen maken, en waarover we het beter niet kunnen hebben. (…) Maar aanpassing staat het gevoel erbij te horen – en daarmee werkelijke verbondenheid – juist in de weg. Aanpassing betekent namelijk dat je je anders voordoet dan je werkelijk bent om geaccepteerd te worden, terwijl je, om het gevoel te hebben dat je er echt bij hoort, juist jezelf moet zijn.’
Ken jij die plek, waar je mag komen zoals je bent? Waar je geaccepteerd wordt, inclusief al je fouten en tekortkomingen? Waar echte gastvrijheid zonder voorwaarden is?
Dat is in de stal van Bethlehem, bij de kribbe van Jezus. Dat is bij de vader die wacht op zijn verloren zoon.
We worden genodigd, we worden verwacht.
De Vader staat klaar met open armen. Onvoorwaardelijk. Ben jij al eens werkelijk thuis gekomen?
Dat is mijn wens voor jou, deze kerst.
