Soms wordt ik er gek van. Volgens de één moet het zo, de ander zegt ‘dit werkt echt’ en weer een volgende roept ‘dat mag niet’.
Je mag geen eigen mening hebben, maar je moet wel opkomen waar je voor staat. Je moet authentiek blijven en jezelf zijn, maar daarnaast ook mee gaan in trends, populaire audio gebruiken en viral hooks bedenken.
Zelfs de vorm, het ritme en de hoeveelheid wordt voor je bepaald. Dagelijkse reels, wekelijkse carrousels, single posts om te delen. Ik heb het inderdaad over content.
En tegelijkertijd geldt dit voor heel veel dingen in het leven.
Er is vrijheid van meningsuiting, totdat je een mening hebt die een bepaalde groep niet uit komt. Er is vrijheid van onderwijs, totdat jij die leerling bent die misschien beter leert of ontwikkelt op een andere manier. Die niet binnen de standaard, niet binnen het systeem past.
Er is goede (en verzekerde) gezondheidszorg, tot je voorstelt om het een keer buiten de reguliere zorg en standaardpaden te zoeken. Dan worden opeens neuzen opgetrokken en schouders opgehaald alsof je gek bent.
Begrijp me niet verkeerd; basisregels moeten er zijn. Ik ben geen voorstander van een zorgeloos en grenzeloos leven. Sommige (kern)standpunten zijn zelfs voor mij niet-onderhandelbaar.
Maar ik pleit ook voor meer vrijheid, elkaar meer loslaten. Het een ander gunnen het op zijn eigen manier te doen. Wat voor de één werkt, werkt niet altijd hetzelfde voor de ander.
En heel eerlijk, zodra er allerlei regeltjes bijkomen en ik aan bepaalde voorwaarden moet voldoen, verlies ik interesse. Verlies ik motivatie, en inspiratie. Wat voor mij wel werkt? Loslaten hoe het zou moeten zijn, mijn eigen ding te doen. Dat doen wat echt bij mij past.
Want alleen dan is iets ook op de langere termijn vol te houden.
