Your soul was actually never meant to know the news of the world.
Human beings were meant to live in small, organic communities of about 150 people.
And part of the reason for that is:
You’re literally not supposed to know about the tragedy that’s taking place right now in the Congo.
We think that to be a responsible human being, you need to know what’s happening in Ukraine.
You need to know what Trump does. All of it.
Folks, that’s a lie.
Your brain was literally not created for omniscience.
You’re not meant to know the tragedy of the world.
And so, learning to reduce your news intake matters.
If you want to reduce anxiety in your children, make their world smaller.
Zo klonk de audio die ik vorige week in een reel op Instagram deelde. Klinkt mooi toch, gemeenschappen van maximaal 150 mensen? Wat een rust zal dat geven.
Maar is het waar, klopt het echt? Want we horen en zien een heleboel, maar dat betekent niet altijd dat het ook echt zo is.
Dus ik besloot op onderzoek uit te gaan, en dit is wat ik ervan vond:
Het getal 150 is ‘Dunbar’s number’.
Volgens de theorie van Robin Dunbar, een antropoloog (wetenschapper die de mensheid bestudeert), hebben mensen een limiet aan het aantal stabiele relaties dat ze kunnen onderhouden. Dit is gebaseerd op een gebied in onze hersenen (de neocortex) en scoiale structuren die we vooral in oude samenlevingen terug zien.
De ‘jagers en verzamelaars’ uit vroegere tijden leefden in groepen van rond de 150 mensen. Een aantal, groot genoeg om samen te werken en elkaar te beschermen, en klein genoeg om iedereen persoonlijk te kennen.
In kleine dorpen, traditionele stammen en militaire eenheden zie je dit soms nog. Er zijn ook bedrijven die werken in een vergelijkbare structuur, met bijvoorbeeld maximaal 150 werknemers per afdeling.
Kleine gemeenschappen geven een gevoel van verbondenheid, veiligheid en samenwerking. En zijn we daar niet allemaal naar op zoek?
Is die 150 in deze tijd nog realistisch? Ik denk het niet.
Ga maar eens na uit hoeveel mensen je familie bestaat. Je vriendengroep. De gemeenschap waar je deel van uit maakt, de kerk waar je lid van bent. En vergeet niet iedereen die je volgt op sociale media daarbij op te tellen.
Is dat erg? Ik denk het niet.
Maar het is wel belangrijk om hier eens bij stil te staan, te beseffen dat we hier niet voor gemaakt zijn. Dat we niet alles hoeven te weten, niet overal van op de hoogte hoeven te zijn. Dat kan simpelweg niet.
Wil je er meer over weten? Blijf volgen, in de volgende blog deel ik meeer over hoe dit werkt in onze hersenen.